Hepatitis B vaccinatie

Vanaf 1 oktober 2011 zullen alle baby’s in Nederland, geboren op of na 1 augustus 2011, volgens het Rijksvaccinatieprogramma worden gevaccineerd tegen hepatitis B. Om u een beter beeld te geven van de ziekte waartegen gevaccineerd zal worden en u meer informatie te geven omtrent het vaccin, zodat u een betere beslissing kunt nemen over het al dan niet laten vaccineren van uw kind, zullen we wat dieper op dit onderwerp ingaan.

Op dit moment worden alleen risicogroepen tegen hepatitis B ingeënt. Hieronder vallen kinderen van een moeder met een chronische hepatitis B-infectie, kinderen van een ouder die afkomstig is uit een land waar hepatitis vaak voorkomt en kinderen met het syndroom van Down. Daarnaast lopen ook werknemers uit de gezondheidszorg en reizigers naar landen waar hepatitis B vaak voorkomt en mensen met hoog risico seksuele contacten een groter risico.
Per 1 oktober zullen ook de kinderen die niet uit risicogroepen komen de hepatitis B vaccinatie aangeboden krijgen als onderdeel van het Rijksvaccinatieprogramma. Op de leeftijd van 2, 3, 4 en 11 maanden zullen kinderen een combinatievaccin DKTP-Hib-HepB krijgen. Omdat dit een combinatievaccin is, zal het de ouders moeilijk gemaakt worden te kiezen voor een vaccin zonder een hepatitis B component.

Hepatitis B
Hepatitis B is een ziekte van de lever die veroorzaakt wordt door het hepatitis B virus. Niet iedereen die geïnfecteerd raakt met dit virus, krijgt klachten. Bij 1 op de 3 mensen verloopt de besmetting onopgemerkt. Krijgt men wel klachten dan gebeurt dit meestal binnen 1 tot 6 maanden na de besmetting. De ziekte uit zich met moeheid, griepachtige klachten, weinig eetlust en buikklachten. Later kan er sprake zijn van geelzucht, kan de urine donkerder kleuren en kan de ontlasting ontkleuren.
Meestal verdwijnt het virus na een aantal weken uit het lichaam en bestaat er levenslange immuniteit, dit ook wanneer de infectie zonder symptomen is verlopen. Soms blijft het virus echter in het lichaam en ontstaat er een chronische hepatitis die wisselend dan wel en dan niet klachten geeft. Op lange termijn geeft dit veel schade aan de lever en kan het zelfs leiden tot leverkanker. In totaal blijft 5-10 % van de besmette mensen drager van het virus, wat neerkomt op in totaal ongeveer 0,5% van de Nederlandse bevolking. Hiervan houdt een klein deel een blijvende ontsteking, meestal zonder klachten. Deze mensen kunnen echter wel besmettelijk zijn voor anderen.

Besmetting kan plaatsvinden via bloed-bloed contact, via onveilige seksuele gemeenschap, tijdens de geboorte via het lichaamsvocht van een moeder die draagster is of door gemeenschappelijk gebruik van tandenborstels en scheermesjes en het gebruik van vervuilde naalden.

Het vaccin
Het vaccin is nog een redelijk nieuw vaccin. De ontwikkeling ervan gaat met behulp van DNA technieken, wat nog een relatief nieuwe techniek is waarvan de gevolgen op lange termijn nog niet geheel duidelijk zijn. Ook is er nog maar weinig onderzoek geweest naar gebruik van het vaccin bij baby’s. Bovendien zijn er nogal wat bijwerkingen die mogelijk op kunnen treden. Een paar van de belangrijkste hiervan zijn het optreden van koorts, hangerigheid, huilen, huidafwijkingen, collaps en minder vaak het ontstaan van zeer hoge koorts en zelfs koortsstuipen. Hoewel de ernstige bijwerkingen zelden voorkomen, is het wel aan te bevelen deze af te zetten tegen de incidentie van hepatitis B bij baby’s uit de niet-risicogroepen, welke tamelijk laag is.

Kortom het is goed u te realiseren dat hepatitis B een ernstige ziekte is, maar dat uw baby, indien hij of zij niet uit een risicogroep komt, slechts een kleine kans heeft om de ziekte daadwerkelijk op te lopen. Daarom is het aan te raden u goed te laten informeren rondom de vaccinatie alvorens u beslist of u uw kind laat vaccineren.

(Bronnen: 'Kritsich prikken, nummer 2, juli 2011' en 'RIVM, www.rivm.nl geraadpleegd op 3 augustus 2011')